کنترل یکپارچه دینامیک و تعلیق یک خودروی سواری

دو مسأله مهم در ارتباط با خودروهای سواری مانورپذیری و راحتی سفر آن ها می باشد. مانورپذیری در شرایط حساس ایمنی خودرو را تأمین نموده و راحتی، به ویژه در سفرهای طولانی از خستگی سرنشینان می کاهد. هر دو مورد مذکور نقش به سزایی در کسب استانداردهای لازم دارند، لیکن در بعضی از مواقع بهبود یکی افت دیگری را منجر می شود. در کار پیش رو هدف کنترل فعال هر دو معیار مذکور با تکیه بر مانورپذیری در شرایط بحرانی می باشد. استراتژی کنترل دینامیک خودرو کنترل بهینه تطبیقی خود تنظیم و مدل مورد استفاده دوچرخه، و استراتژی کنترل تعلیق خودرو کنترل بهینه و مدل بکار رفته هنگام بهبود خوش سواری مدل هفت درجه ی ارتعاشی و هنگام ارتقاء مانورپذیری چهار عدد یک چهارم خودرو در چهار سمت می باشد. جهت خود تنظیم بودن کنترلر مانورپذیری از یک تخمینگر بازگشتی با کمترین مربعات خطا استفاده شده است. در شرایط عادی سیستم تعلیق فعال وظیفه بهبود خوش سواری را بر عهده دارد در حالیکه در شرایط بحرانی که بر اساس میزان شتاب جانبی تعیین می گردد، این سیستم تغییر کاربری داده و ماندگاری تایرها روی سطح جاده را افزایش می دهد تا به بهبود مانورپذیری خودرو کمک کرده باشد. در کنار سیستم های مذکور یک سیستم ترمز ضد قفل نیز طراحی شده است. در نهایت خروجی کنترلرها به یک مدل چهارده درجه آزادی خودرو با مدل تایر فیالا اعمال گردیده تا خروجی های این مدل بهبود شرایط را نشان دهند.